Dlaczego Pana tak nosi, czyli spotkanie z Dobrzanieckim

Na spotkanie z pochodzącym z Bielawy pisarzem, poetą i podróżnikiem, Hubertem Dobrzanieckim-Klimko zaprasza dzierżoniowska biblioteka. W Dyskusyjnym Klubie Książki na pewno nie zabraknie opowieści o Islandii, Holandii, Wietnamie czy Chinach, ale też odniesień do zupełnie lokalnego podwórka, z którego wywodzi się autor książki „Stacja Bielawa Zachodnia”.

Dlaczego Pana tak nosi? – to najczęściej zadawane Dobrzanieckiemu pytanie przez dziennikarzy. Za młodu był punkiem wyrzuconym z liceum (wraz z kolegami założył kapelę Jebana Ściera). Później niedoszły ksiądz, teolog i filozof, od najmłodszych lat włóczył się po całej Polsce. Jeździł na handel do Niemiec, pracował w Holandii i Anglii. Odwiedził Wietnam, Mongolię i Chiny. By studiować filologię islandzką, wyjechał do Rejkiawiku. Imał się rozmaitych zajęć - był barmanem, robotnikiem, skubał drób, w końcu został opiekunem w domu starców (to ostatnie doświadczenie przejmująco opisał w noweli "Dom Róży"). Na wyspie miał spędzić trzy lata, został dziesięć. "To było dziesięć lat wyroku" - mówi.

Pisać zaczął w seminarium, w wewnętrznej gazecie "Klerykon", jak sam mówi "wierszyki religijne". Nie traktuje tego doświadczenia zbyt poważnie. Do poezji wrócił po długiej przerwie, już mieszkając w Rejkiawiku. Wiersze pisał po polsku, potem tłumaczył na islandzki.  Jako prozaik zadebiutował w 2003 roku książką "Stacja Bielawa Zachodnia", ale rozgłos przyniósł mu dopiero wydany w 2006 roku dyptyk "Dom Róży. Krýsuvík". "To niebanalna opowieść, wyróżniająca się na tle licznych świadectw literackich spisanych w ostatnich dekadach przez polskich pisarzy, którzy na stałe osiedli w różnych zakątkach świata" - pisał Dariusz Nowacki.

Krytycy zwracają uwagę na fakt, że jego utwory są zwięzłe i lapidarne. Sam autor z rozbawieniem zauważa, że wydawcy namawiają go - przeciwnie niż innych pisarzy - raczej do rozszerzania, niż skracania tekstów. Spotkanie z Hubertem Dobrzanieckim-Klimko 25 września o godz. 16.00 w bibliotece głównej.