Po co nam straż miejska? Nie szkoda pieniędzy na tych „gamoni”, „nierobów” i „darmozjadów”? Sprawdziliśmy.

Po każdym tekście o interwencji straży miejskiej w Kłodzku, z komentarzy wylewa się rzeka wyzwisk i wulgaryzmów pod adresem jej funkcjonariuszy. „Gamonie”, „nieroby” i „darmozjady” to najłagodniejsze określenia, które wtedy padają. „Co oni robią, oprócz niesłusznego karania kierowców?” – powtarza się pytanie. Postanowiliśmy to sprawdzić.

Kilka dni temu opisaliśmy sytuację, w której kierowca został ukarany przez strażników miejskich mandatem, bo i on, i oni inaczej rozumieli tabliczkę pod znakiem. I dziś jesteśmy przekonani, że wątpliwości należy interpretować na korzyść obywateli. Żeby uniknąć na przyszłość takich zdarzeń, jak ta z ul. Zamiejskiej, komendant kłodzkiej straży miejskiej, Michał Tułacz, zwrócił się już do wykonawcy remontu o doprecyzowanie oznaczenia [sprawę opisaliśmy TUTAJ]. Czy o mandatach decydują jednak „chamstwo, cwaniactwo, brak obiektywnego spojrzenia na sytuację każdego ze strażników”, jak czytamy w innym komentarzu?

Wchodzimy do siedziby kłodzkiej straży miejskiej przy Placu Chrobrego 2 w przekonaniu, że ci to mają fajnie... Toż to najlepsza miejscówka w Kłodzku! Hmm... W środku luksusów nie ma, ale jest schludnie. – Sami sobie pomalowaliśmy ściany – mówi komendant Tułacz, który rządzi strażą miejską w Kłodzku od pół roku [do jego zdjęcia dodaliśmy jednak barwne efekty, żeby wyglądało bardziej bajkowo i jakby luksusowo...]. Na ścianach monitory, na których można śledzić obraz z wielu części miasta, zza biurka obserwuje je operatorka, która równocześnie odbiera telefony (numer 986 czynny jest całą dobę). Telefon nie milknie właściwie ani na chwilę! A tam pytania: – W moim pokoju jest nietoperz, co mam robić?! Są też jednak nieustanne prośby o natychmiastowe interwencje.

Interwencja pierwsza: spór sąsiedzki. Obie rodziny żyją obok siebie od lat, kiedyś nawet się przyjaźniły. Kilka lat temu w postępowaniu spadkowym jedni zeznali to, co nie spodobało się drugim. I sielanka się skończyła. We wtorek, 13 września, musiała interweniować straż miejska.  Co zastali strażnicy, gdy dotarli na osiedle domków, gdzie mieszkają sami porządni obywatele? Z jednej strony płotu ludzie chcący przyciąć iglaki. Miały ze trzy metry, oni chcieli je wyrównać i skrócić o jakiś metr. Z drugiej strony jednak, na drabinie, stoi kobieta i tuli do siebie jeszcze nie przycięte rośliny. Dlaczego? Bo gdy będą niższe, sąsiedzi z tarasu będą widzieć, co ona robi w ogródku. Iglaki nie są jednak jej, stoją po stronie sąsiadów, ci mają więc prawo je pielęgnować. Ona, że na to nie pozwoli. Interwencja strażników trwa przeszło pół godziny. W tym czasie wysłuchują emocjonalnych relacji obu stron. Pouczają je, na oczach gapiów z sąsiedztwa, o przysługujących prawach. Napięcie powoli spada... Obyło się bez mandatów.

Interwencja druga: bezdomni popijają alkohol, siedząc na progu kamienicy w rynku, tak, na tym pięknym kłodzkim rynku. To znani strażnikom delikwenci. Są przez nich wypraszani, ale co jakiś czas wracają. Mandaty nie pomagają, bezsilni strażnicy ich sprawy kierują zatem do sądu. Niech sędzia rozstrzyga, co robić dalej. Tylko on może przecież orzec obowiązek odpracowania na rzecz miasta wykroczenia, jakim jest publiczne spożywanie alkoholu. Może też grzywnę zamienić na areszt, bo egzekucja należności w większości takich przypadków jest niemożliwa. To złośliwość strażników? Oni dbają o tych delikwentów! Słyszę, że jeśli sprawdzą, co jest w plastikowych butelkach, z który spożywają oni płyny i okazuje się, że to alkohol, wylewają go. – To jest tani, skażony alkohol. Wypiją tego więcej i umrą gdzieś w krzakach – słyszę. Do kogo wtedy dzwoniliby mieszkańcy? Do straży miejskiej. Tak jak dzwonią, by się skarżyć, że nie mogą wejść do klatki schodowej, bo na progu trwa libacja.

Interwencja trzecia: zawiadomienie, że przed jednym z dyskontów spożywczych stoi żebrak, który nagabuje klientów. Na miejscu okazuje się, że to nie żebrak, ale osoba, która twierdzi, że zbiera pieniądze dla fundacji charytatywnej, nie ma jednak żadnego dokumentu, który by to potwierdzał. Zachodzi zatem podejrzenie, że to zwyczajne oszustwo. Znowu sporządzanie notatki, by wyjaśnić sprawę. A po drodze na interwencje rzeczywiście: sypią się mandaty. Za parkowanie w miejscach niedozwolonych (Kto w Kłodzku nie widzi tego na każdym rogu, mimo, że w pobliżu może być parking, fakt: płatny.), za niesprzątanie po psie, który potrzeby załatwia na środku chodnika, za podrzucanie śmieci do sąsiadów itd itp. 

Gdy byliśmy w siedzibie straży miejskiej, przychodzili ukarani mandatami, zwykle za parkowanie w niedozwolonych miejscach, którzy mieli się określić: przyjmują mandat i płacą (od niedawna mogą to robić kartą na miejscu) czy się nie zgadzają i idą do sądu. Jakich historii nie słyszeliśmy! Niemal wszyscy zatrzymali się tylko na chwilę: a to przyjechali do chorej matki, a to jedynie podrzucić dokumenty, a to musieli wykupić lekarstwa... I że to było pierwszy, a z pewnością ostatni raz. I żeby im darować. Mandatu raz wypisanego darować jednak nie można. Może to zrobić tylko sąd. Strażnicy miejscy nie są bowiem bezkarni: od każdej ich decyzji można się odwołać. 

Pytam komendanta o to, czy on albo jego ludzie nie odnoszą się grubiańsko do obywateli. On odpowiada tylko: – A widział pan ich? Widziałem. Dwunastu funkcjonariuszy. Niemal wszyscy w sile wieku, najmłodsze są kobiety, które pracują tu od niedawna (strażników obowiązuje zwykły wiek emerytalny: 65 lat dla mężczyzn, 60 lat dla kobie). Nie wyglądają na frustratów, którzy odreagowują stres podczas interwencji. Komendant Tułacz stara się jednak o kamerki, które rejestrowałyby przebieg interwencji. Wtedy – taką ma nadzieję – skończą się pomówienia o chamstwo. Łatwiej mu też będzie się tłumaczyć, dlaczego użył gazu wobec grupy podpitych i agresywnych młodzieńców, którzy obrzucali obelgami jego patrol i szykowali się do bitki.

Czy zatem straż miejska i pracujący tam ludzie to samo dobro? Z pewnością nie, bo to tylko ludzie. Prosimy nadal kierować do nas skargi, jeśli poczujecie się przez strażników skrzywdzeni. Na koniec zadamy jednak pytanie: skoro w straży miejskiej za darmo bierze się pieniądze, to dlaczego jest tak mało kandydatów, którzy chcieliby tam pracować? [kot]