Lekcje patriotyzmu w Areszcie Śledczym

 W Areszcie Śledczym w Świdnicy przez cały sierpień 2020 r. funkcjonariusze Służby Więziennej organizowali patriotyczne audycje i wspomnienia o bohaterach Powstania Warszawskiego.

Począwszy od 1 sierpnia 2020 r., czyli Narodowego Dnia Pamięci Powstania Warszawskiego, obchodzonego w Polsce od 2010 r. w charakterze święta państwowego, rozpoczęto emisje specjalnych historycznych audycji radiowęzłowych, dedykowanych właśnie tym wydarzeniom i ich bohaterom. Skazani inspirowani przez funkcjonariuszy Służby Więziennej, odczytywali teksty przedstawiające trudy walki i relacje przedstawiające wydarzenia niemalże każdego dnia powstania.

W ramach audycji przedstawione zostały m.in. wiersz „Pamiętnik z powstania warszawskiego”, Mirona Białoszewskiego, a także „Miasto niepokonane”, autorstwa Kazimierza Brandysa. Wiele miejsca poświęcono również poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, który zginął 4 sierpnia 1944 r. w czasie powstania warszawskiego jako żołnierz batalionu „Parasol” Armii Krajowej. Prowadzone audycje radiowęzłowe z pewnością zainspirowały osadzonych do zgłębiania wiedzy historycznej, o czym świadczy chociażby zwiększona liczba wypożyczanych książek poświęconych tej tematyce.

Oddziaływanie poprzez historię stanowi istotną cześć oddziaływań resocjalizacyjnych prowadzonych w świdnickim areszcie. Popularyzowanie historii,w tym historii regionalnej i lokalnej nie sposób oddzielić od ściśle z tym związanych walorów socjalizacyjnych. Historia pozwala na zrozumienie zachowań innych ludzi, ich emocji i potrzeb, podkreśla konieczność przestrzegania norm i zasad tolerancji, kształtuje szacunek dla prawa, zasad demokracji, buduje autorytet i szacunek dla władzy, wzmacnia poczucie więzi z ojczyzną, miejscem urodzenia i zamieszkania, a także uczy odpowiedzialności za swoje czyny, mobilizuje do pracy na rzecz własnego środowiska, ułatwia zrozumienie jego problemów, kształtuje osobowość autorefleksyjną oraz kreuje potrzebę posiadania wzorców osobowych i autorytetów. Ponadto poszerzanie wiedzy o przeszłości, budzi wśród osadzonych szacunek dla tradycji i dorobku poprzednich pokoleń. Kreuje tym samym postawy patriotyczne.

Nie sposób pominąć w tym roli kształcącej tego środka oddziaływań. Oprócz wynikających ściśle ze specyfiki przedmiotu umiejętności: myślenia historycznego, myślenia przyczynowo – skutkowego, analizy, krytyki i interpretacji różnego rodzaju źródeł historycznych pracując powyższą metodą funkcjonariusze kształtują u osadzonych umiejętności ponad przedmiotowe. Spośród najistotniejszych warto wymienić umiejętność planowania, organizowania i oceniania własnego postępowania, skutecznego porozumiewania się w różnych sytuacjach, efektywnego współdziałania w zespole, rozwiązywania problemów w sposób twórczy, poszukiwania i wykorzystywania informacji z różnych źródeł, posługiwania się technologią informacyjną. Ponadto edukacja historyczna pozwala rozwijać osobiste zainteresowania i zdolności skazanych.