71. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego

1 sierpnia przypada 71. rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego, które miało za cel wypędzenie Niemców okupujących Warszawę. Powstanie rozpoczęło się 1. sierpnia 1944 roku, a skończyło 3. października 1944. Na siły niemieckie liczące 27 tys. żołnierzy wyruszyła armia składająca się z 47,5 tys. żołnierzy polskich. W wyniku dobrej organizacji, dobrego sprzętu wojskowego należącego do Rzeszy oraz braku pomocy Polakom (która była obiecana przez ZSRR), spowodowało, że próba wypędzenie Niemców zakończyła się niepowodzeniem.

Po wybuchu powstania Armia Czerwona wstrzymała ofensywę na kierunku warszawskim, a radziecki dyktator konsekwentnie odmawiał udzielenia powstaniu poważniejszej pomocy. Wsparcie udzielone powstańcom przez USA i Wielką Brytanię miało natomiast ograniczony charakter i nie wpłynęło w sposób istotny na sytuację w Warszawie. 

W czasie powstania tylko co dziesiąty żołnierzy posiadał broń. Dzięki zdobywaniu broni w ciągu czterech dni powstańcy opanowali znaczną część wojska. Polacy po pokonaniu danej grupy wroga zabierali od niej broń (głównie broń ręczną przeciwpancerną Pancerfaust, pistolety maszynowe Szmajsery, łatwopalny płyn Koktajl Mołotowa oraz niemieckie miny samobieżne Goliaty).

Największe sukcesy w walkach odnosiła organizacja Szare Szeregi. Szare Szeregi składała się z harcerzy, którzy ochotniczo walczyli przeciwko okupantom. Organizacja działała w konspiracji i to mogło spowodować ten ogromny sukces w powstaniu. Do głównych zadań harcerzy należała dywersja (głównie blokowanie i niszczenie dróg i kolei), nauczanie dzieci oraz szpiegowanie.

Gdy wojska polskie osłabły Niemcy z łatwością dostali się do zbuntowanej Warszawy. Pomimo obietnicy Rosjan, wojska radzieckie nie dotarły do miasta. Na pomoc jednakże poszło wojsko gen. Zygmunta Berlinga, walczącego u boku Rosjan. Większość wojsk Berlinga nie dotarła do lewobrzeżnej części Warszawy, gdzie trwały największe walki. Po 63. dniach walki powstańcy skapitulowali. Na skutek walk powstańczych oraz systematycznego wyburzania miasta przez Niemców uległa zniszczeniu większość zabudowy lewobrzeżnej Warszawy, w tym setki bezcennych zabytków oraz obiektów o dużej wartości kulturalnej i duchowej.

Straty:
- Po stronie niemieckiej: ok. 2. - 10. tys. zabitych, ok. 9. tys. rannych, ok. 6. tys. zaginionych, ok. 2. tys. w niewoli, ok. 300. zniszczonych czołgów i dział pancernych, 10 czołgów i samochodów pancernych przejętych;
- Po stronie polskiej: ok. 10. - 15,2. tys. zabitych żołnierzy, 120.-200. tys. zabitych cywilów, ok. 5. - 7. tys. zaginionych żołnierzy, 17,4. tys. wziętych do niewoli.