8.09. Wratislavia Cantans w Bardzie: Hymny Kościoła Koptyjskiego

Międzynarodowy Festiwal WratislaviaCantans im. Andrzeja Markowskiego ponownie zawita do Barda. Już 8 września o 19.30 w Bazylice Mniejszej odbędzie się koncert pod tytułem „Hymny Kościoła koptyjskiego”. Wystąpi CopticOrthodox Church Choir od Sacred Music pod batutą Michaela Ghattasa.

Udział w koncercie jest płatny. Koszt biletu normalnego 25 zł/os., ulgowy 15 zł/os.

Zakupu biletów można dokonać pod adresem: 

https://www.nfm.wroclaw.pl/component/nfmcalendar/event/7496 lub bezpośrednio przed koncertem.

Tegoroczny koncert przybliży nam tradycje i zwyczaje kościoła koptyjskiego. Ciekawostką jest fakt, że prawie cała liturgia koptów jest śpiewana. Zwykła niedzielna msza trwa przynajmniej trzy godziny, a w święta nawet sześć. Używa się trzech języków: koptyjskiego, arabskiego i greckiego.

Koptyjski to ostatni etap rozwoju języka faraonów, wymarły praktycznie od XIII w., uważany za uroczysty i wybierany do modlitwy w święta. Arabski jest obecnie językiem ojczystym większości wiernych. Pierwszym językiem koptów był grecki – do dziś jest on używany w krótszych aklamacjach. W początkach naszej ery słowo „Kopt” oznaczało Egipcjanina. Kraj nad Nilem był wtedy rzymską prowincją, należącą kulturowo do świata hellenistycznego. Do jej ówczesnej stolicy, Aleksandrii, dopłynął w 42 r. św. Marek i rozpoczął chrystianizację. W 451 r. z powodu sporu doktrynalnego na soborze chalcedońskim większość wiernych w Egipcie oddzieliła się od reszty chrześcijan i nazwała się „ortodoksyjnymi” (od greckiego orthos, znaczącego ‘prawowierny’) – nie należy mylić Koptyjskiego Kościoła Ortodoksyjnego z Kościołem prawosławnym. Trzy wieki później Egipt został opanowany przez muzułmańskich najeźdźców i chrześcijanie stali się mniejszością represjonowaną po dziś dzień.

To tradycja starożytnego Egiptu ukształtowała charakter muzyki koptyjskiej. Mimo wielosetletniej dominacji Arabów kultura koptów oparła się ich wpływom.

W efekcie długiej izolacji egipscy chrześcijanie zachowali swój ryt i muzykę niemal niezmienione od starożytności. Melodie są bogato ornamentowane melizmatami i improwizacjami. Melizmaty są charakterystyczne dla całego Bliskiego Wschodu – kantor może śpiewać jedną sylabę przez kilka minut. Przeciąganie samogłosek prawdopodobnie wzięło się od szczególnego znaczenia kultowego nadanego im w starożytnym Egipcie. W trakcie improwizacji ksiądz lub kantor spontanicznie „krąży” wysokością dźwięku wokół centralnego tonu. Pieśniom towarzyszą metalowe instrumenty perkusyjne – trójkąt i cymbały (nie przypominają one znanych w Polsce strunowych cymbałów, są podobne do talerzy perkusyjnych). Kościoły wypełnia charakterystyczny brzęk i efektowna plątanina rytmów.