Wernisaż wystawy „LUDZIE I MARIONETKI” – fotograficzny dialog z malarstwem i emocjami

Zapraszamy na otwarcie wystawy „LUDZIE I MARIONETKI. W dialogu z Witoldem Wojtkiewiczem” autorstwa Wiesi Hołyńskiej, które odbędzie się 12 maja 2025 roku o godzinie 12:00 w Muzeum Współczesnym Wrocław. Ekspozycja ta stanowi wyjątkowe spotkanie fotografii współczesnej z malarstwem przełomu XIX i XX wieku, ukazując twórczość Witolda Wojtkiewicza w nowym świetle.

Wystawa prezentuje cykl fotograficzny inspirowany symboliką i estetyką obrazów Wojtkiewicza. Aktorzy – m.in. uczestnicy zajęć arteterapeutycznych – wcielają się w postacie znane z jego twórczości, tworząc „żywe obrazy” przesycone kolorem, światłem i emocją. Prace Wiesi Hołyńskiej to nie tylko hołd dla jednego z najbardziej oryginalnych twórców Młodej Polski, lecz także refleksja nad losem, samotnością, lękiem oraz potrzebą bliskości i nadziei.

Wystawa zachęca do indywidualnego odczytania symboli zakorzenionych w sztuce przełomu wieków, które wciąż poruszają współczesnego widza, łącząc refleksję artystyczną z terapeutyczną siłą obrazu.

Serdecznie zapraszamy do udziału w wernisażu i osobistego doświadczenia tej poruszającej wizualnej opowieści.

Koncepcja wystawy: WIESIA HOŁYŃSKA „LUDZIE I MARIONETKI. W dialogu z Witoldem Wojtkiewiczem”
Wystawa „Ludzie i marionetki” fotografii autorstwa Wiesi Hołyńskiej to projekt artystyczny wpisujący się w nurt fotografii inscenizowanej i społecznie zaangażowanej. Prezentowana w Muzeum Współczesnym Wrocław wystawa stanowi refleksję nad człowieczeństwem, kondycją emocjonalną współczesnych ludzi oraz relacją między sztuką przeszłości a współczesnymi formami ekspresji.
 
Inspiracją dla Wiesi Hołyńskiej stało się malarstwo Witolda Wojtkiewicza (1879–1909) – artysty symbolizmu i ekspresjonizmu, którego wizje melancholijnych postaci, lalek i marionetek stały się punktem wyjścia do stworzenia serii fotograficznych „żywych obrazów”.
 
Idea przewodnia i tematyka
Wystawa powstała z potrzeby dialogu między sztuką dawną a współczesnym człowiekiem. Artystka reinterpretuje dzieła Wojtkiewicza, przenosząc ich atmosferę w świat współczesny, nadając im nowe znaczenia poprzez medium fotografii i udział osób zaangażowanych w proces arteterapeutyczny.
 
Prace Wiesi Hołyńskiej to nie tylko fotografie – to wielowarstwowe obrazy emocji, uczuć i doświadczeń. Wystawa ukazuje, jak sztuka może być narzędziem terapii, komunikacji i opowieści o człowieku – kruchym, niejednoznacznym, prawdziwym.
 
Główne zagadnienia wystawy:
Człowiek jako marionetka – motyw podporządkowania, manipulacji, utraty kontroli.
Żywy obraz – dialog między medium malarstwa a fotografii oraz pomiędzy realnością a iluzją.
Fototerapia i integracja społeczna – udział osób wykluczonych społecznie jako współtwórców dzieł.
Dziedzictwo kulturowe i reinterpretacja – nowoczesna forma pracy z klasyką polskiego malarstwa.
Narracja kuratorska i aranżacja przestrzeni
Kuratorską opiekę nad wystawą objęła Elżbieta Łubowicz, która zestawia prace Hołyńskiej z twórczością Wojtkiewicza w duchu artystycznego dialogu. Ekspozycja zawiera 16 fotografii z cyklu 42 prac powstałych w latach 2013–2017.
 
Przestrzeń wystawy została zaaranżowana w sposób umożliwiający kontemplację i emocjonalne zanurzenie się w świat przedstawiony. Wystawa przypomina teatralne przedstawienie, w którym widz staje się świadkiem i uczestnikiem opowieści.
 
Artystka: Wiesia Hołyńska
Wiesia Hołyńska to artysta wizualna, historyk sztuki, pedagog i arteterapeuta. Tworzy fotografie inscenizowane, łącząc elementy teatralności, symboliki i ekspresji emocjonalnej. Pracuje z osobami z doświadczeniem wykluczenia, traktując sztukę jako przestrzeń wspólnoty i przemiany.