10.01, Świdnica: Wernisaż wystawy prac Gosi Kępy

RZEKĘ SŁYSZĘ ZAWSZE BLISKO
wernisaż wystawy 10/01/25, 18:00
Galeria Fotografii, Rynek 44, Świdnica

„W ramach wystawy przyglądam się rzece i utwierdzam się w przekonaniu, że płynąca woda jest dla mnie najlepszą metaforą przemijania, a zmiana jest jedyną stałą. Tytułowa rzeka ujawnia swoją obecność na wiele sposobów. Jednocześnie staje się główną bohaterką projektu i jego współtwórczynią. Praca jest efektem moich badań nad zapisem istnienia. Wynika z osobistego lęku przed zmianą i stratą. We współpracy z trzema rzekami: Bystrzycą, Odrą i Białką analizuję różne rodzaje trwania. Notacja odgrywa tu bardzo ważną rolę. Zauważam ją między innymi w obrazie zdjętym z powierzchni starorzecza za pomocą materiału, czy też w bezpośrednim zapisie wykonanym przez wywierzysko. Osobisty zapis krótkiego istnienia (fragment pępowiny) zestawiam z istnieniem Ziemi (gliną zebraną u źródła). [...] Z pomocą rzeki opowiadam o osobistej solastalgii, która dotyczy tęsknoty za bliskimi, którzy dopiero odejdą. I tak jak życie rzeki opiera się na byciu wszędzie, tak wierzę w to, że wspierająca obecność moich bliskich będzie się przejawiać pod wieloma postaciami, nawet po ich śmierci.”
G.K.

Gosia Kępa (1997)
Pochodzi ze Świdnicy. Fotografka, artystka wizualna, absolwentka Psychologii Społecznej na Uniwersytecie SWPS w Warszawie, a także Fotografii na Uniwersytecie Artystycznym im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu.W swojej twórczości działa w obszarze różnych mediów – m.in. fotografii, obiektu, rysunku czy performance’u. Interesuje się szeroko pojętą relacyjnością. Zajmuje się zagadnieniami związanymi z tożsamością i współistnieniem. Porusza ją natura, ma słabość do szukania zachwytów w formach organicznych. Zaś fotografia jest dla niej przede wszystkim narzędziem do spotkania z drugim człowiekiem.

Dobrze odnajduje się w organizowaniu spotkań wokół sztuki. Prowadziła warsztaty z analogowych technik fotografii (takich jak cyjanotypia, czy antotypia), otwarty zakład fotograficzny, a także spotkanie wokół gleby. W 2022 roku uczestniczyła w wiślanej rezydencji artystycznej z kolektywem Flow czyli Przepływ, od tamtej pory z zamiłowaniem eksploruje wątki akwatyczne. Semestr zimowy w 2023 roku spędziła na wymianie w Portugalii, na Uniwersytecie Lizbońskim, gdzie badała temat ziemi i oceanu. W ramach swojego projektu dyplomowego we współpracy z trzema rzekami analizowała różne rodzaje trwania. Na jesieni 2024 roku brała udział w rezydencji artystycznej w Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, gdzie przyglądała się ziemi i badała potencjał pigmentowy materiałów glebowych.

/ŚOK/