"Czasem coś pięknego rodzi się długo". Zobaczcie, jak wygląda dawna zajezdnia przy Grabiszyńskiej! [FOTO]

13 Zobacz galerię

Zakończył się właśnie etap prac budowlanych na terenie Centrum Historii Zajezdnia. Zdemontowano płot wokół dawnej zajezdni przy Grabiszyńskiej, a wrocławianom ukazał się odnowiony obiekt. Jak zauważyli pracownicy, mieszkańcy już korzystają z terenu przed halą. – Pojawili się tutaj wrotkarze. Cieszymy się, że to miejsce już zaistniało w świadomości wrocławian.

Symbolem CHZ jest zabytkowy autobus Jelcz 043, czyli "Ogórek"

- Będzie to miejsce tętniące życiem. To nie będzie tak, że otworzymy tylko wystawę główną o historii Wrocławia – zapewniał dziś dr Wojciech Kucharski, dyrektor Ośrodka "Pamięć i Przyszłość" i  dodał, że w Centrum Historii Zajezdnia będą pojawiać się różni artyści.

- Prezydentowi Dutkiewiczowi w specjalny sposób zależało na tym projekcie. Mamy wiele pięknych zabytków, które świadczą o świetności miasta, ale w sercu nosiliśmy potrzebę stworzenia miejsca, gdzie ludzie mogliby opowiedzieć o historii tego miasta. Tak naprawdę to jest miejsce dla Wrocławia szczególne. Tu rodziła się Solidarność, tu jest tożsamość Wrocławia. Naszą powinnością jest zachować  w pamięci przyszłych pokoleń to świadectwo. To jest miejsce naznaczone historią i wartość tej ekspozycji była, jest i powinna przetrwać w tym miejscu - mówił wiceprezydent Adam Grehl.

Budynek Centrum Historii Zajezdnia to dwa poziomy o powiechrzni 1980 mkw. Część podziemna to 566 mkw., górna - 1414 mkw. W górnej części powierzchnia 399 mkw. zostanie przeznaczona na wystawy czasowe. Cały teren Zajezdni obejmuje 2,3 hektara.

Uroczyste otwarcie Centrum Historii Zajezdnia i wystawy głównej odbędzie się w sierpniu.

Całkowity koszt realizacji inwestycji to 36 mln zł, z czego 15 mln zł zostało dofinansowanych z Programu "Konserwacja i rewitalizacja dziedzictwa kulturowego" Norweskiego Mechanizmu Finansowego i Europejskiego Obszaru Gospodarczego na lata 2009-2014.

 PLAN CENTRUM HISTORII ZAJEZDNIA

Strefa wystawy głównej

Będzie to centrum życia placówki. Wystawa w sposób syntetyczny prezentuje przesłanie historyczne (powojenną historię Wrocławia wraz z kontekstami i wymiarem międzynarodowym), najważniejsze obiekty i materiały. Będzie zorganizowana z wykorzystaniem najnowszych technik ekspozycyjnych oraz koncepcji wystawienniczych. To jest ta strefa, do której bilet jest tani, którą zwiedza się ok. 1,5 godziny. Ekspozycja będzie w pewnym tylko stopniu niezmienna – będziemy starali się raz do roku dać zwiedzającym coś nowego (nowy obiekt, multimedium, aplikacje na telefon itp.). Zakładamy, że raz na 3–5 lat wystawa główna będzie kompleksowo przebudowana.

Strefa projektów i wystaw czasowych (możliwy podział strefy na dwie mniejsze za pomocą demontowanej ścianki)

Kilka razy do roku prezentowana będzie nowa wystawa. W tej strefie wystawy będą tematyczne i czasowe. Ekspozycje czasowe będą różne – i będą też adresowane do różnych grup odbiorców. Będą wystawy poświęcone dużym zakładom pracy, ale też np. może być wystawa saturatorów z lat 80 z możliwością degustacji. Raz na jakiś czas wystawa monograficzna np. o żołnierzach AK na Dolnym Śląsku, a potem – mniej poważnie – wystawa o tym, jak zmieniała się moda i fryzury w poszczególnych dekadach i gdzie we Wrocławiu był najlepszy fryzjer dla pań i panów. Będzie wystawa o historii wrocławskiego sportu.

Strefa ta będzie służyć także organizacji szeregu projektów takich jak: konferencje, spotkania, szkolenia, wykłady, działania edukacyjne. Jest to ważne uzupełnienie oferty całego centrum historii oraz baza, dzięki której placówka będzie się stawać projektem społecznym. Możliwe będzie zorganizowanie konferencji na 150 – 300 osób.

Strefa projektów i wystaw czasowych będzie przestrzenią optymalnie wykorzystywaną od rana do późnych godzin wieczornych, np. w części strefy jest wystawa czasowa, 
a w drugiej części – rano przychodzą dzieci z przedszkola i rysują na wielkich kartonach, potem spotkanie klubu przyjaciół muzeum, po południu filmy dokumentalne 
o Wrocławiu, a wieczorem poważna konferencja naukowa. Przestrzeń projektów żyje ciągle – także inne wrocławskie instytucje mogą organizować tu swoje spotkania itp.

Kino studyjne 

W godzinach funkcjonowania wystawy głównej kino będzie jej integralnym elementem – będą tu przedstawiane prezentacje filmowe i multimedialne skorelowane z przekazem wystawy.

W godzinach wieczornych strefa kina będzie służyła studyjnym pokazom filmowym (kino historyczne, filmy dokumentalne). Możliwe też będzie wykorzystanie tej strefy jako sali na niewielkie spotkania i konferencje (do 40 osób).

Hall i strefa obsługi ruchu turystycznego

W skład tej strefy wchodzą: hall, punkt informacyjny i sprzedaży biletów na wystawy i imprezy, szatnie, toalety.

Strefy techniczne i magazyny

W tym zaplecze dla obsługi hali, szatnia personelu, magazyn miejscowy, strefy techniczne (rozdzielnia, pomieszczenia przyłącza wody, wentylatornia itp.)

Teren otwarty z możliwością realizacji imprez plenerowych

Na terenie zajezdni organizowane będą koncerty plenerowe, happeningi, gry miejskie, wystawy plenerowe (np. starych samochodów) itd.

Miejsce pamięci

Na terenie zajezdni zorganizowana zostanie niewielka przestrzeń złożona z obiektów małej architektury oraz dziełami sztuki tworzącymi symboliczny park pamięci. Ważnym elementem jest tablica upamiętniająca strajki z 1980 roku – miejsce składania kwiatów na uroczystości rocznicowe.

Centrum dokumentacyjne

Na centrum dokumentacyjne składa się zespół pomieszczeń archiwum zbiorów historii mówionej, zdjęć i materiałów audiowizualnych wraz z sekcją opracowywania i miejscem udostępniania (czytelnią). Archiwum to też miejsce, w którym pracuje się naukowo, do którego przychodzą studenci, badacze, dydaktycy, osoby wykonujące kwerendy archiwalne, ale też wystawiennicy i dziennikarze w poszukiwaniu materiałów. Archiwum stanowi zatem też istotną funkcję przesądzającą o „życiu” placówki.

Zajezdnia przy Grabiszyńskiej została wybudowana w 1892 roku przez spółkę Elektrische Strassenbahn Breslau, w ramach pionierskiego projektu uruchomienia we Wrocławiu elektrycznej linii tramwajowej. Znaczna część kompleksu zajezdni została zniszczona w wyniku działań wojennych. Po 1945 roku obiekt został częściowo odbudowany przez nowych polskich mieszkańców, a następnie był wykorzystywany jako zajezdnia autobusowa Miejskiego Przedsiębiorstwa Komunikacyjnego (MPK). 26 sierpnia 1980 roku na jej terenie wybuchł protest robotników, który stanowił jeden z najważniejszych momentów narodzin pokojowej rewolucji "Solidarności" (obok strajku w gdańskiej stoczni).

W kwietniu 2015 roku zajezdnię zamknięto.

Adriana Boruszewska Doba.pl